Kurs dwudniowy


Kurs obejmuje dwanaście podstawowych umiejętności w nurkowaniu swobodnym, których nauka zaplanowana jest na dwa dni (minimum 12 godz.). Zajęcia w pierwszym dniu powinny odbywać się w bezpiecznej, spokojnej wodzie, najlepiej na basenie. Kilka pierwszych godzin pozwoli ci nabrać pewności siebie i zapoznać się z podstawowym wyposażeniem płetwonurka. Drugi dzień kursu przeznaczony jest częściowo na poznawanie elementów teorii nurkowania i na praktyczne zajęcia w wodach otwartych. W czasie kursu postępuj zgodnie ze wskaźnikami instruktora, nie spiesz się. Pamiętaj, że nurkowanie ma być też przyjemnością.

Dzień 1 Godziny

Umiejętność 1 Pływanie z fajką ½
Umiejętność 2 Zakładanie sprzętu ¼
Umiejętność 3 Wejście i zanurzenie 1 ¼
Umiejętność 4 Sprawność ruchowa 1
Umiejętność 5 Kontrola pływalności 1 ½
Umiejętność 6 Zdejmij i załóż ¾
Umiejętność 7 Pomoc w razie wypadku ¾

Pływanie z fajką
Fajkę przy pomocy zapinki montujemy na pasku maski po lewej stronie. Ustnik ma być na dole a zakończenie fajki na górze. W większości rozwiązań w przypadku potrzeby odłączenia maski od fajki, fajkę wypina się z zapinki, która zostaje przy masce. Przed założeniem maski na głowę należy poluzować pasek. Pasek luzujemy przez naciśnięcie lub odciągnięcie mechanizmu zwalniającego. Następnie zakładamy maskę. Długość paska dostosowujemy do obwodu głowy. Paski ściągamy, ciągnąc za koniec paska. Należy zwracać uwagę przy regulacji, aby obie wolne końcówki paska miały równą długość. Pasek powinien lekko dociskać maskę do twarzy. Jeżeli maska cieknie nie należy dodatkowo dociągać paska, nic to nie da, problem może wynikać:
- z powodu złego dobrania kształtu maski
- z powodu podgięcia kołnierza maski,
- z powodu włosów pod kołnierzem (tych z głowy, czy wąsów)

Używamy dwóch styli:
-crawla- najczęściej jest używany dzięki prostym ruchom
-delfinka- bardziej efektywny od crawla ale wymaga dobrze skoordynowanych ruchów całego ciała.
Różnice w pracy nóg i rąk w stosunku do pływania po powierzchni są następujące:
- nogi wykonują taki sam ruch jednak obszerniejszy i wolniejszy,
- rekami nie machamy do przodu i do tyłu. Mogą być one z przodu i wtedy pomagają w manewrowaniu, lub mogą być przy ciele.

Zakładanie sprzętu
Każdy element wyposażenia nurkowego musi być sprawny i bezpieczny. Ty zaś musisz znać dokładnie zasady jego działania, zanim go na siebie założysz. Zestaw, który musisz założyć, to skafander mokry, pełna butla, KRW, automat oddechowy, pas obciążeniowy z ciężarkami, no i oczywiście maska i płetwy. Partner, z którym będziesz nurkował, powinien pomóc ci się ubrać, powinniście też sobie nawzajem sprawdzić sprzęt. Połączenia powietrza: Przymocuj KRW do butli po stronie wylotu zaworu. Załóż pierwszy stopień na butlę. Upewnij się, czy zawór wydechowy automatu znajduje się poniżej ustnika, zanim zaczniesz używać drugi stopień. Jeśli nie, obróć pierwszy stopień do właściwej pozycji. Dociśnij pierwszy stopień do zaworu i dokręć śrubę uchwytu strzemiączkowego. Przedmuchanie zaworu: Szybko odkręć i zakręć zawór butli, oczyszczając go w ten sposób sprężonym powietrzem. Zapas powietrza: Weź wdech z automatu sprawdzając jednocześnie, czy wskazówka manometru nie zmienia położenia. Pierwszy stopień: Aby umocować pierwszy stopień należy umieścić strzemiączko na zaworze butli filtrem w stronę uszczelki typu „O”. Otwarcie butli: Po odkręceniu zaworu butli upewnij się, czy manometr wskazuje około 200 barów. Zakładamy sprzęt: Upewnij się, czy KRW połączona jest prawidłowo. Przesuń pierścień łącznikowy zasilania bezpośredniego do tyłu i wepchnij końcówkę węża do gniazda zwalniając pierścień. Aby sprawdzić, czy sprężone powietrze dopływa do KRW, naciśnij przycisk zaworu napełniającego. Załóż kamizelkę z zamontowaną butlą i wyprostuj się. Upewnij się, czy wszystkie mocowania są prawidłowo zapięte. Powinieneś wiedzieć, jak można je szybko rozpiąć. Załóż pas obciążeniowy tak, aby mógł swobodnie odpaść w momencie odpięcia. Załóż płetwy i trzymaj maskę w pogotowiu. Kiedy masz już na sobie cały sprzęt, partner powinien ci go sprawdzić. Upewnij się czy masz odkręcona butlę, czy wszystkie szybko zwalniane zapięcia działają prawidłowo oraz, czy jest do nich łatwy dostęp. Sprawdź ponownie wskazania manometru- musisz być pewien, że masz powietrze w butlach. Załóż maskę i płetwy.

Wejście i zanurzenie
Brzeg basenu: Najłatwiejszym sposobem wejścia do basenu jest ześlizgnięcie się z jego krawędzi. Usiądź na krawędzi basenu w kompletnym sprzęcie. Nogi spuść do wody. W tej pozycji można też wygodnie założyć płetwy. Możesz już zacząć oddychać z automatu. Zsuwanie się: Oprzyj się na rękach i obróć bokiem do krawędzi basenu. Kiedy będziesz gotowy, zsuń się do wody uważając, aby nie uderzył butlą o ścianę basenu. Głowa pod wodą: Będąc w płytkiej wodzie zagnij kolana, pochyl głowę i zrób wydech. Wypuszczone powietrze zmniejszy twoją pływalność i jeśli jesteś prawidłowo obciążony, powinieneś bez trudu opaść na kolana. Przyzwyczaj się do oddychania pod wodą. Kiedy uznasz, że dajesz sobie z tym radę, zacznij płynąć pod wodą pomagając sobie płetwami. Na dnie basenu przekaż instruktorowi umowny znak ” Wszystko w porządku”. W tym celu zrób kółko z kciuka i palca wskazującego. Napełnienie maski: Uklęknij na dnie basenu i oddychaj ustami. Delikatnie zacznij zsuwać maskę z twarzy, aż do połowy napełni się wodą. Nadal oddychaj przez ustnik. Usuwanie wody z maski: Dociśnij palcami górną krawędź maski do czoła, zapobiegając ulatnianiu się tą drogą powietrza. Po wzięciu następnego wdechu zrób wydech przez nos do środka maski. Powietrze wówczas wypełni maskę wypychając wodę przez dolna krawędź. Podczas ćwiczenia trzymaj głowę lekko odchyloną do tyłu. Wyjmowanie ustnika: To ćwiczenie potrzebne jest do nabycia umiejętności oddychania z jednego automatu przez dwóch nurków jednocześnie. Na dnie basenu weź głęboki wdech i zatrzymaj go. Wyjmij ustnik. Wkładanie ustnika: Po włożeniu ustnika zrób wydech. Pozwoli to usunąć z automatu wodę, która wraz z wdechem może przedostać się do ust. Nadal oddychaj normalnie.

Sprawność ruchowa
Głowa w dół- „scyzoryk”: Przepłyń z fajką po powierzchni na głębszą wodę. Wyjmij fajkę i włóż do ust ustnik automatu. Zrób wydech i zacznij oddychać. Mocno zegnij się w pasie unosząc nogi nad powierzchnią wody i zanurz się głową w dół, pomagając sobie przy tym płetwami. Nogami w dół: W wodach o złej widoczności bezpieczniej jest zanurzać się nogami w dół. Trzeba więc opanować i tę umiejętność. Oddychając z automatu ustaw się w wodzie w pozycji pionowej. Za pomocą ramion i płetw unieś się nad wodę i ściągnij stopy tak, aby płetwy skierowane były ku dołowi. Zrób wydech i zanurz się. Pod powierzchnią wody obróć się głową w dół i zacznij poruszając płetwami. Przewrót do przodu: Zacznij ćwiczenie płynąc blisko powierzchni wody. Zrób skłon do przodu zagarniając pod siebie rękami wodę. Wykonaj przewrót w wodzie bez użycia płetw i nie skręcając tułowia, po czym wróć do pozycji wyjściowej. Zacznij ćwiczyć przewroty do tyłu dopiero wtedy, gdy dobrze opanujesz przewroty do przodu. Przewrót do tyłu: Płyń w stronę powierzchnie wody z głową odchyloną do tyłu i rękami wyprostowanymi przed siebie, Wygnij dłonie do powierzchni. Mając pod sobą odpowiednią głębokość wody przechyl głowę do tyłu i odepchnij się od wody dłońmi. „ Beczka” : Płynąc pod wodą, spróbuj okręcić się wzdłuż własnej osi, aby wykonać obrót o 360º. Możesz pomóc sobie rękami. Umiejętność ta wymaga sporo ćwiczeń.

Sygnał i podejście:
Może się zdarzyć, że twój partner będzie nurkował bez zestawu OCTOPUS. Dlatego musisz umieć oddychać razem z kolegą z jednego automatu. Uklęknij na dnie basenu i pokaż umowny znak „ Nie mam powietrza” – ruchy płaska dłonią w kierunku szyi. Partner powinien dopłynąć jak najszybciej do ciebie i ustawić się pod kątem prostym po twojej prawie stronie. Wspólny automat: Partner bierze głęboki wdech i przekazuje ci ustnik automatu. Weź jeden wdech ze swojego automatu, następnie ustnik swojego automatu zastąp ustnikiem partnera. Zrób najpierw wydech, a następnie dwa wdechy i wstrzymując oddech przekaż ustnik partnerowi. Użycie Octopusa: Spróbuj przećwiczyć inny sposób wspólnego oddychania, tzw. Zestaw OCTOPUS. Daj znak, że nie masz powietrza. Twój partner chwyta zestaw OCTOPUS i podpływa do ciebie. Wyjmij swój ustnik i zastąp go OCTOPUSEM. Zrób najpierw wydech i zacznij normalnie oddychać. Po dziesięciu oddechach weź ponownie swój ustnik i oddychaj. W ruchu: Kiedy będziesz pewny, że potrafisz już wspólnie oddychać w spoczynku, zacznij używać OCTOPUSA płynąc. Następnie spróbuj wspólnego oddychania podczas wynurzania- jest to istotny element bezpiecznego nurkowania.

Kontrola pływalności
Na czym więc polega sekret kontrolowanego wynurzenia? Na kontroli pływalności! Każdy nurek powinien być w stanie uzyskać pływalność neutralną w dowolnie wybranym momencie nurkowania. Innymi słowy, nie powinien zanurzać się, ani wynurzać, chyba, że taki ma zamiar. Żeby tak było, nurek musi po pierwsze być dobrze wyważony, czyli posiadać odpowiednią do reszty sprzętu (zwłaszcza skafandra) ilość balastu, po drugie musi rozsądnie używać kamizelki ratunkowo - wypornościowej i/lub suchego skafandra. Można wynurzać się używając tylko wskazań komputera, jednak o wiele łatwiej i przyjemniej jest robić to przy pomocy naturalnego punktu odniesienia. Nurkując przy rafie koralowej, kończącej się blisko powierzchni lub ponad nią, jest to proste. Wystarczy tylko powoli wynurzać się wzdłuż rafy, podziwiając po drodze piękne widoki, Jednakże należy pamiętać, by na małej głębokości odsunąć się od rafy, żeby nie zostać wrzuconym na jej powierzchnię przez załamujące się fale. Może to utrudnić dostanie się na oczekującą nas łódź a nawet może być niebezpieczne. Gdy nie dysponujemy naturalnym punktem odniesienia, możemy użyć liny opustowej, oznaczającej miejsce nurkowe lub w ostateczności liny kotwicznej naszej łodzi. Jeśli nie możemy wykorzystać również tego typu punktów odniesienia, możemy posłużyć się bojką dekompresyjną. Jest to zwykle parówkowatego kształtu balon, otwarty z jednej strony, który możemy pod wodą napełnić powietrzem i wysłać ku powierzchni, przymocowawszy ją uprzednio do linki rozwijanej z kołowrotka lub małej, lekko obciążonej szpulki. Oczywiście należy pamiętać, żeby nie wypuszczać bojki z głębokości większej, niż długość linki na szpulce. Szpulki są zwykle mniejsze I poręczniejsze niż kołowrotki, jednak można na nie nawinąć zdecydowanie mniej linki. Nurkując w prądach możemy użyć bojki, jako markera, pozwalającego załodze naszej łodzi śledzić nas po powierzchni od momentu rozpoczęcia wynurzenia, jednakże w tym celu lepiej jest posłużyć się kołowrotkiem i wysłać bojkę na powierzchnię z większej głębokości. Należy zawsze planować nurkowanie, łącznie ze sposobem wynurzania jeszcze przed wejściem do wody, żeby ustrzec się jakichkolwiek przykrych niespodzianek. Niezależnie od tego, jaki system przyjmiemy dla stworzenia sobie punktu odniesienia, prawie zawsze najlepiej jest utrzymywać pływalność neutralną. Tylko bardzo doświadczeni nurkowie mają wystarczającą kontrolę i samodyscyplinę, by wynurzać się bezpiecznie w toni, bez punktu odniesienia.

Zdejmowanie i zakładanie sprzętu pod wodą
Rozluźnij i odepnij: Na tym etapie powinieneś już bardzo dobrze znać swój sprzęt do nurkowania swobodnego. Uklęknij na dnie basenu. Rozepnij biodrowy i piersiowy pas KRW, ale nie zdejmuj pasa obciążeniowego. Ułatwi ci to dalsze wykonywanie ćwiczenia, kiedy będziesz musiał zanurkować z powrotem, aby założyć sprzęt. Zdejmowanie: Przełóż rękę przez lewą szelkę kamizelki. Przesuń aparat i kamizelkę na prawą stronę ciała. Zdejmij aparat i połóż przed sobą. Bez powietrz: Zdejmij płetwy, a potem maskę; ułóż je obok butli. Wyjmij z ust automat i połóż z boku. Wracając najpierw sięgniesz po niego, musisz więc łatwo go znaleźć. Wypłynięcie: Po zdjęciu całego sprzętu zacznij powoli wracać na powierzchnię, pamiętając o tym, że musisz wykonywać wydech ustami. Na powierzchni odpocznij, wyrównaj oddech. Zlokalizuj sprzęt na dnie basenu przygotowując się o zejścia w dół. Załóż i oddychaj: Najpierw musisz odnaleźć na dnie basenu automat oddechowy. Powinieneś łatwo zauważyć charakterystyczny kształt ustnika i węża. Jedną ręką chwyć automat i zacznij oddychać przytrzymując jednocześnie drugą ręką resztę sprzętu. Jeśli masz problemy ze znalezieniem automatu, wykonaj manewr wyjścia bez ustnika i spróbuj jeszcze raz. Maska i płetwy: Zacznij normalnie oddychać z automatu. Możesz teraz założyć resztę sprzętu. Zębami mocno chwyć ustnik. Trzymając aparat jedną ręką, znajdź maskę. Załóż ją i przedmuchaj. Możesz już teraz oddychać i widzieć pod wodą, dlatego założenie reszty sprzętu nie powinno sprawić ci kłopotu. Zakładanie: Załóż KRW przekładając prawe ramię przez szelkę. Przytrzymując butlę prawą ręką, załóż lewą szelkę.

Pomoc w razie wypadku
1.Wydobycie, sztuczne oddychania, transport i zrzucenie sprzętu, wyjście, pierwsza pomoc Procedury Nurek (członek ekipy) wynurza się, woła lub sygnalizuje wzywanie pomocy, a następnie znika pod wodą “Ofiara” wraca na dno i przyjmuje nieruchomą pozycję, udając, że jest nieprzytomny (ciągle oddychając!) Studenci mają przyjąć, że “ofiara” nie oddycha. Niewielkie lub raczej żadne wskazówki nie powinny być udzielane, gdyż to ćwiczenie ma sprawdzać gotowość i umiejętność przewidywania. Asystenci nie powinni udzielać żadnych informacji, chyba, że w kwestii bezpieczeństwa.

Studenci powinni zastosować odpowiednie techniki w celu:
- wynurzenia ofiary na powierzchnię
- zastosować sztuczne oddychanie
- przetransportować i zdjąć sprzęt
- wyjść z wody z ofiarą
- udzielić pierwszej pomocy
- kontrolować otoczenie i wezwać pomoc

2.Wypadek
- poszukiwanie, organizacja poszukiwania zaginionej osoby Wypadek nurkowy.

Procedury
Nurek (członek ekipy) wynurza się i stwierdza, że stracił kontakt ze swoim partnerem “Zaginiony nurek” ma zarówno głębokościomierz, jak i czasomierz, tak że niemożliwe jest dokładne ocenienie czasu i głębokości Niewielkie lub raczej żadne wskazówki nie powinny być udzielane, gdyż to ćwiczenie ma sprawdzać gotowość i umiejętność przewidywania. Asystenci nie powinni udzielać żadnych informacji, chyba, że w kwestii bezpieczeństwa. “Zagubionym nurkiem” powinien być raczej jakiś przedmiot niż osoba, jako, że bąbelki powietrza mogłyby zdradzić jego pozycję. Upewnij się, że studenci podczas ćwiczenia będą sobie zdawać z tego sprawę.

Dzień 2 Godziny

Umiejętność 8 Dekompresja 1
Umiejętność 9 Zapobieganie i leczenie 1
Umiejętność 10 Nurkowanie z brzegu 1
Umiejętność 11 Nurkowanie z łodzi 2 ½
Umiejętność 12 Nurkowanie z boją ½

Dekompresja
Bezpieczny plan: Zaplanuj dokładnie każde nurkowanie; jego głębokość i czas trwania. Im głębsze i dłuższe nurkowanie, tym większe niebezpieczeństwo pojawienia się choroby dekompresyjnej. W danym dniu najgłębsze powinno być pierwsze nurkowanie, a wszystkim kolejne płytsze. Wynurzaj się powoli; zalecana prędkość to 15 metrów na minutę.

Objawy:
Większość objawów choroby dekompresyjnej pojawia się w ciągu godziny od wynurzenia. Niektóre jednak mogą dać o sobie znać nawet po 24 godz. Objawy mogą być różnorodne; wymienione niżej nie mogą być zlekceważone:
- bóle głowy
- swędzenie i spuchnięcie
- wymioty, zawroty głowy
- odrętwienie, mrowienie
- trudności w oddychaniu i utrzymaniu równowagi
- niezborność, konwulsje, paraliż
- utrata przytomności
Aby bezpiecznie nurkować, trzeba posłużyć się tabelami lub komputerem podwodnym. W obu wypadkach podstawową informacją jest czas bezpiecznego przebywania pod wodą. Leczenie: Jedyną efektywną metodą leczenia choroby dekompresyjnej jest dekompresja w komorze dekompresyjnej. Pacjent oddycha w niej tlenem podawanym przez specjalną maskę. Następnie stopniowo obniża się ciśnienie do poziomu atmosferycznego.

Zapobieganie i przeciwdziałanie
Narkozą azotowa określa się zespół objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego, spowodowanych przez oddziaływanie wysokich ciśnień cząstkowych azotu fizycznie rozpuszczonego we krwi nurka. Objawy narkozy azotowej (przypominające objawy upojenia alkoholowego) mogą się pojawić od głębokości 30 metrów i nasilają się w miarę wzrostu głębokości. W trakcie wynurzania objawy samoistnie ustępują. Szybkość i nasilenie objawów zależą nie tylko od potencjału narkotycznego gazów obojętnych ale również od aktualnej kondycji psychofizycznej osoby nurkującej.
Następujące czynniki mogą powodować nasilenie objawów narkozy:
- zmęczenie.
- niedożywienie,
- odwodnienie
- syndrom dnia wczorajszego (kac)
Sama narkoza nie stanowi dla nas zagrożenia, niebezpieczne są jej skutki. Niewłaściwe działanie pod wpływem narkozy azotowej może doprowadzić do wypadków nurkowych zakończonych w drastycznych przypadkach nawet śmiercią.

Objawy narkozy azotowej
30-45 m -wzmożona pewność siebie, euforia, trudność w różnicowaniu zjawisk, 45-60 m - trudności w koncentracji, zwolnienie reakcji na bodźce, zaburzenia koordynacji ruchowej >70 m - brak koordynacji ruchowej, utrata przytomności.

Leczenie
Zmniejszenie głębokości (wynurzenie) przy zauważeniu pierwszych objawów. Po narkozie azotowej nie ma na szczęście kaca.

Przyczyny paniki:
Zimno, głębokość, słaba widoczność i silne prądy mogą wywołać niepokój. Spotęgować go może brak zaufania do prowadzącego nurkowanie. Dlatego bardzo ważne jest wspólne zaplanowanie nurkowania z silnym zaakcentowaniem bezpieczeństwa i zachowania spokoju. Człowiek pod wpływem lęku zapomina o podstawowych zasadach nurkowania. Jeśli zauważysz u partnera dziwne zachowanie lub nieregularny oddech, to podejrzewaj panikę. Opanowanie sytuacji: Zdenerwowany nurek może próbować szybkiej ucieczki w górę ze wstrzymanym oddechem. Jeśli podejrzewasz, że tak się stanie, podpłyń do niego i postaraj się go uspokoić. Pomóż mu wynurzyć się spokojnie i sprawnie.

Nurkowanie z brzegu
Na brzegu: Zanim wejdziesz do wody, sprawdź swój sprzęt. Razem z partnerem dokonajcie przeglądu upewniając się, że macie wszystko prawidłowo połączone. Zakładanie płetw: Wejdź do wody. Zakładaj płetwy stojąc w płytkiej wodzie. Oprzyj się o partnera, aby nie stracić równowagi. Wchodzenie do wody: Kiedy już będziesz miał na sobie cały sprzęt, zacznij oddychać z automatu. Jesteś już gotów do wejścia do wody; wchodzi się tyłem, aby nie potykać się o płetwy. Schodzimy: W wodzie przestaniesz odczuwać ciężar butli. Po sprawdzeniu pływalności wyprostuj się i zanurkuj. Zanurzenie: Należy zanurzać się wzdłuż naturalnego nachylenia dna. Spoglądaj często na głębokościomierz, abyś w każdej chwili wiedział, na jakiej jesteś głębokości. Przy takich szkoleniowych nurkowaniach nie zejdziesz zapewne poniżej 6 metrów. Płynąc po woda: Płyń pod wodą wolno i spokojnie używając tylko płetw. Odpręż się i równomiernie oddychaj z automatu. Kontroluj swoją pływalność, staraj się zapobiec opadaniu na dno. Jeśli poczujesz się zbyt ciężki, dodmuchaj kamizelkę niewielka ilością powietrza. Staraj się bacznie obserwować otoczenie. Wychodząc do góry: Po kilku minutach rozpoczniesz wynurzenie. Prowadzący nurkowanie pokaże znak „ do góry”, wówczas należy odpowiedzieć mu w ten sam sposób. Płyń powoli ku górze pamiętając o stopniowym wypuszczaniu powietrza z KRW. Wychodząc z wody: Kiedy dopłyniesz na płytką wodę, stań na nogach o obróć się tyłem do brzegu. Zacznij wychodzić na brzeg. Po zakończeniu ćwiczeń omów z partnerem przebieg nurkowania; zastanówcie się nad tym, co widzieliście pod wodą, a także co sprawiło wam najwięcej problemów. Niektóre uwagi można wpisać do książki nurka.

Nurkowanie z łodzi
Każdy nurek rekreacyjny w swojej "karierze nurkowej" zetknął się zapewne bądź będzie miał okazję zetknąć się z nurkowaniem z łodzi. Nurkowanie z łodzi ma wiele praktycznych zalet, a ponadto jest bardzo atrakcyjne. Pozwala ono dotrzeć do miejsc nurkowych leżących poza zasięgiem nurkowania z brzegu, a często jest po prostu łatwiejsze niż wchodzenie do wody z brzegu. Gdy warunki nie są dość sprzyjające łódź pozwala na szybkie przemieszczenie się w inne, bardziej dogodne miejsce.
Szkolenie prowadzone na kursie Nurkowanie z łodzi zapoznaje przede wszystkim z planowaniem, organizowaniem, procedurami, technikami oraz potencjalnym ryzykiem nurkowania z łodzi. Podczas zajęć przekazywana jest wiedza dotycząca fachowej terminologii, typów łodzi, choroby morskiej, technik wchodzenia do wody i wychodzenia z niej, żeby wymienić tylko niektóre z tematów szkolenia. Po ukończeniu kursu ogromna większość uczestników jest zdania, że nurkowanie oraz łódź tworzą doskonałą parę.

Nurkowanie z boją
Na powierzchni: Chwyć bojkę. Zwykle trzyma ją jeden z nurkujących. Kiedy już wszyscy pokazali znak „OK.” i zaczęli oddychać z automatów, zacznijcie się zanurzać po pokazaniu znaku „Na dół”. Nurek trzymający kołowrotek zanurza się nogami w dół zwalniając go tak, aby lina odwijała się swobodnie. Po linie: Zacznij zanurzanie nogami w dół, z dala od bojki, używając KRW. Pozostali nurkowie schodzą po linie, głową w dół, starając się nie ciągnąć za linkę. Na dnie zablokuj kołowrotek, aby nie mógł dalej odwijać linki i czekaj na resztę grupy. Do powierzchni: Po wymianie sygnałów rozpocznijcie wynurzanie. Zacznij zwijać linkę bojki powoli wynurzając się do góry. Cały czas utrzymuj linkę naprężoną. Za tobą będą się wynurzali pozostali płetwonurkowie. Na powierzchni wymieńcie znak „OK”. Taki sam znak przekaż do łodzi, która zabierze was z miejsca wynurzenia.


© Copyright 2018 by PPHU Wiktor Zajkiewicz Opony.net